If-clause

If-clause

   If Clause หรือ Condition Clause หมายถึงประโยคที่แสดงหรือกำหนดเงื่อนไข ขึ้นในเวลาที่ต่างๆ กัน แต่เวลาที่พูดนั้นเกิดขึ้นในขณะปัจจุบันรูปกริยาที่ต่างกันในIf-clauseเป็นเพียงตัวบ่งให้ทราบว่าเป็น เงื่อนไขแบบใดเท่านั้น

ประโยค If-clause (ประโยคเงื่อนไข) จะประกอบด้วย

1. ส่วนที่เป็นเงื่อนไข (If Clause)

2. ส่วนที่เป็นข้อความหลัก (Main Clause)

1. If-clause แบบที่1 ใช้สมมุติในสิ่งที่เป็นไปได้และเป็นจริง ประโยค if-clause เป็น present simpleประโยค main-clause จะเป็น future simple 

(   if-clause ==> v.1   )
(   main-clause ==> will, shall, can, may + v.1  )

If Cluase + future tense- If it doesn't rain tomorrow, we will have a picnic.
- I will be able to do this exercise if I try.
# ถ้าเป็นความจริงเสมอ main-clause ให้ใช้ present simple
- If the ice falls into the water, it floats.

# กริยาใน main-clause เป็นคำสั่ง หรือ ขอร้อง ให้ใช้ present simple- If the teacher asks you, tell him the truth. (คำสั่ง)
- If you leave, please turn out the light. (ขอร้อง)

# If-clause แบบที่1นี้ สามารถใช้ should แทน if ได้- Should he refuse to leave, telephone Mr. John.
= If he refuse to leave, telephone Mr. John.

# unless = if not; ประโยคหลัง unless จะเป็นประโยคบอกเล่า ไม่อย่างนั้นจะเป็นปฏิเสธซ้อนปฏิเสธ
- Malee will not come unless she has time.
- Malee will not come if she has no time.

2. If-clause แบบที่2 ใช้สมมุติในสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้หรือไม่เป็นจริงในปัจจุบัน ประโยค if-clause เป็น past simple ประโยค main-clause จะเป็น future in the past หรือ conditional tense 
(   if-clause ==> v.2   )   (  main-clause ==> would, should, could, might + v.1  ) - If I had more time, I would read more books. [ขณะปัจจุบันนี้ไม่มีเวลามากพอ]
- If I were you, I would not let him say such things. [ใช้ were กับทุกบุรุษ ไม่ใช้ was]
# เราสามารถละ if โดยเอากริยาช่วย were ในประโยค if-clause มาไว้หน้าประโยคแทน- If he were to leave (If he left) )today, he would be there by Friday.                                       = Were he to leave today, he would be there by Friday.
3. If-clause แบบที่3 ใช้สมมตุในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เลย หรือตรงกันข้ามกับความจริงในอดีต ประโยค if-clause เป็น past perfect ประโยค main-clause จะเป็น future perfect in the past หรือ perfect conditional
 

(   if-clause ==> had + v.3   )
(   main-clause ==> would, should, could, might + have + v.3  )- If I had had her e-mail address, I would have written to her.

# ถ้าเป็นเหตุการณ์ในอดีตกับปัจจุบันสังเกตจาก now ให้เปลี่ยน Tense ใน main-clause จาก would have + v.3 เป็น would + v.1

- If there had been no floods last year, the crop would be better now.
# เราสามารถละ if โดยเอากริยาช่วย had ในประโยค if-clause มาไว้หน้าประโยคแทน
- If I had known that, I would have lent you mine.
= Had I known that, I would have lent you mine.*  หมายเหตุ: นอกจากคำว่า if แล้ว ยังมีคำอื่นๆที่ใช้ในประโยคเงื่อนไข ได้แก่
a) suppose หรือ supposing = สมมุติว่า
b) on condition that หรือ on the condition that = โดยมีเงื่อนไขว่า
c) so long as หรือ as long as = ถ้า, ตราบใดที่
d) what if = สมมุติว่า